บทความนี้กล่าวถึงบทเรียนความเป็นผู้นำในโลกกีฬา โดยเน้นถึงเหตุผลที่นักกีฬาที่เก่งหลายคนเมื่อผันตัวมาเป็นโค้ชกลับไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่คาดหวัง ทั้งนี้เพราะการเป็นนักกีฬาเก่งไม่ได้หมายความว่าจะเป็นโค้ชที่ดีได้ เนื่องจากทักษะการโค้ชต้องใช้ความสามารถในการสื่อสารและการสร้างแรงบันดาลใจให้กับลูกทีม ซึ่งบางครั้งนักกีฬาที่เก่งๆ กลับไม่สามารถถ่ายทอดความรู้หรือวิธีการเล่นให้กับทีมได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากขาดทักษะในการสื่อสารที่เหมาะสม
การโค้ชในทีมกีฬาไม่ใช่แค่การสอนทักษะการเล่น แต่ยังเกี่ยวข้องกับการเป็นผู้นำที่สามารถกระตุ้นทีมและนำทางพวกเขาไปสู่ชัยชนะ ดังนั้นโค้ชที่ดีต้องมีความรักในการแข่งขัน, การสื่อสารที่ชัดเจนกับลูกทีม, ความเปิดกว้างในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับทีม ทั้งนี้ในการฝึกฝนหรือโค้ชในองค์กร HR ก็มีบทบาทที่คล้ายกับโค้ชกีฬา โดยต้องช่วยเสริมทักษะและความรู้ให้กับพนักงาน เพื่อให้พวกเขาพร้อมที่จะทำงานได้ดีในอนาคต
ตัวอย่างของนักกีฬาที่เก่งแต่ไม่ประสบความสำเร็จในการเป็นโค้ช เช่น ดิเอโก้ มาราโดน่า, แกรี่ เนวิลล์, และเวย์น เกร็ตซ์กี้ เป็นต้น ขณะที่นักกีฬาอย่าง อาร์แซน เวนเกอร์ และบิล เบลิเช็ค กลับประสบความสำเร็จมากกว่าในการเป็นโค้ช เนื่องจากพวกเขามีทักษะในการสร้างทีมและสื่อสารกับลูกทีมได้ดีกว่า
ที่มา : https://th.hrnote.asia/personnel-management/bad-coaching-221222/